Eski Yunanlılar ve Romalılar, alüminyumun tuzlarını, boyaların renklerini sabitleştirmede ve kan dondurucu olarak kullanmışlardır. Aluminyum günümüz tıbbında hala kan dondurucu ve damar büzücü olarak kullanılmaktadır.

Predrich Wöhler in alüminyumu, 1827 de susuz aluminyum klorunu potasyum ile karıştırarak ayrıştıran ilk kişi olduğu bilinirsede metal, o tarihten iki sene kadar önce, Danimarkalı bir fizikçi ve kimyacı olan "Hans Cristian Querted" tarafından saf olmayan bir formda üretilmiştir.

Dolayısıyla almanaklarda ve kimya literatüründe Quersted'in adı alüminyumu bilen kişi olarak geçer.

Fransız Henry Saint-Claire Deville 1846 da wöhlerin metodunu daha pahalı olan potasyum yerine sodyum kullanarak geliştirmiştir.

Amerikalı Charles Martin Hall 1886 da alüminyumun elektroliti bir prosesle eldesine ilişkin bir patent başvurusunda (patent no:400655) aynı yıll, Hall'un bu buluşundan tamamen habersiz olmak üzere Fransız Pault-Herault da aynı tekniği avrupada geliştirmiştir. Bu nedenle iki bilim adamının adı verilen "hall-herault projesi" günümüzde alüminyum cevherinden eldesinde bütün dünyada kullanılan temel yöntemdir.